بسم الله الرحمن الرحیم
بزرگترهایی که 10 سال بیشتر ندارند
نگاهی متفاوت به آنچه این شب‌ها در شمعدونی گذشت.
در طول شب‌هایی که گذشت سریالی بر روی آنتن رفت بنام شمعدونی که خانواده‌های زیادی را هر شب ساعت 9 به پای تلویزیون می‌کشید و آخرین قسمت آن نیز شب گذشته به روی آنتن رفت. پخش این سریال واکنش‌های متفاوتی را در پی داشت و می‌توان گفت به طور موفق نتوانست همه مخاطبان را راضی نماید. فضای سریال فضایی ناآرام و پرتشنج است و در تمام قسمت‌های داستان همین روال ادامه می‌یابد. در واقع آرامش پایدار تنها چیزی است که حتی تا آخرین سکانس سریال اثری از آن به چشم نمی‌خورد. به تناسب فضای به اصطلاح طنز آمیز و پر تشنج داستان، ارتباط‌های معنوی انسان با عالم ملکوت به کلی نادیده گرفته می‌شود و همه چیز در حد انتخاب‌های کوچک و زمینی یک خانواده متوسط رو بالا باقی می‌ماند. داستان البته سراسر منفی نیست. رویکرد داستان عاقبت نمایی دارد و تلاش می‌کند تا بجای آنکه به شما بگوید چه کاری خوب است آن را انجام بده و چه کاری نادرست است از آن پرهیز کن، با در کنار هم قرار دادن فضاهای متضاد و قابل قیاس به بیان ناهنجاری‌هایی بپردازد که غالبا به دلیل بی‌فکری و عدم تعهد انسا‌نهای یک جامعه به وجود آمده و عاقبت موجب گرفتاری خود فرد نیز می‌شود، حتی اگر آن شخص بارها جان سالم به در برد. جدای از نگاه نقادانه و فنی به این مجموعه 53 قسمتی و اینکه هدف کارگردان از ساخت آن چیست و تا چه حد در دستیابی به این هدف موفق بوده، پایان یافتن پخش این سریال بهانه‌ای شد برای نگاهی متفاوت و واقعی به فضای داستانی که این روزها چندان ار زندگی برخی از ما دور نیست.
