کاش همین امروز باشد...

بسم الله الرحمن الرحیم

کاش همین امروز باشد . . .

من مانده ام که در تو در توی هزارتو شده ی پریشان احوالی انسان قرن بیست و یکم چه چیزی برای باور کردن باقی مانده. کدام درست و کدام غلط ؟ و آیا او خود میداند که در گرداب زیاده خواهی ها چگونه خودش را دور زده است. چگونه باور کنم که این انسان متوهم مدرن حرفی برای گفتن داشته باشد. و او که خود در دایره اضطراب و پوچی مثال تار و پود پراکنده، در هواهایش سرگردان شده چگونه داعیه منجی گری سر می دهد؟
از خودِ غرق شده در گرمایِ سرگرمی هایِ سرگرم کننده اش چه خبر دارد؟
و از آنجا کزان آمده و از آنجا که بدان ره سپار است. آیا همین است راه رهرو حقیقی؟ آن بهنرین مخلوق عالم خلقت؟ اگر بیداری خوب نگاه کن...

یک چیز که همه چیز است

بسم الله الرحمن الرحیم

یک چیز که همه چیز است

خدایا من از محرم می آیم . از کربلا . . .
از یک دنیا شعر و شعور. از میان مثنوی عشق. از اوج بندگی . از مکتب حسین.
خدایا من از فاطمیه می آیم. از کوه غم. از اقیانوس احساس. از دفتر مشق یا علی. از شکستن گلبرگ یاس زیر دست و پای شب می آیم.
خدایا من از دامن پاک زهرای اطهر می آیم.
خدایا من از رجب می آیم. از دریای رحمت می آیم. از میان کوچه پس کوچه های یتیمان چشم در راه. من از آغوش یتیم نواز حیدر می آیم.

امروز چقدر دلم برای خدا تنگ شده بود

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز چقدر دلم برای خدا تنگ شده بود

امروز چقدر دلم برای خدا تنگ شده بود. دلم میخواست دوباره ببینمش. خدایا امروز کجایی؟ میدانم کجاست اما چیزی مانعم می شود. انگار حسابی شرمنده ام. آخه از آخرین باری که ازش خواستم من رو ببخشه هنوز چند روزی نگذشته بود که دوباره . . .
کی قراره دست بردارم. چرا نمیتونم بهت یه قول مردونه بدم. مردد بودم. برم یا بمونم. اگر بمونم کار بدتر میشه. اگر برم . . .