بسم الله الرحمن الرحیم
اصول انسان سازی (1)
اولویت با نیروهاى جوان، بانشاط، پرانگیزه، متدین، انقلابى و کسانى است که مسئله‌ى آنها در آموزش و پرورش، همان مسئله‌ى اصلى آموزش و پرورش باشد؛ یعنى تربیت انسانها. [1]
مقدمه : یکی از دغدغه های همیشگی مربیان و مسئولین برنامه ریزی نظام آموزشی و تربیتی در مراکز مختلف آموزشی چون آموزش و پرورش، دانشگاه، حوزه های علمیه، کانون های فرهنگی و غیره تهیه طرح های جامع و موثر آموزشی در سطح مدیریت کلان و نیز در سطح دستگاه مدیریتی این مراکز بوده است. مدارس مختلف به منظور ایجاد امکان موفقیت در نظام آموزشی و تربیتی خود و همچنین ایجاد فضای رقابت جهت بهبود فضای جذب و پذیرش دانش پذیران در مقاطع مختلف از روش‌ها، طرح‌ها و دستورالعمل‌های مبتکرانه و خلاقانه فراوانی استفاده نموده اند که در طول سالیان متمادی و به ویژه در چندسال اخیر علی رغم تمامی این تلاش‌ها، اکنون فضای موجود در این مدارس متاسفانه ناکامی بسیاری از این طرح‌ها را شاهد است. مدارس و مراکزی نیز که تاکنون توانسته اند به موفقیت نسبی دست یابند بسیار معدودند. این امر یا به نواقص طرح‌های تربیتی و آموزشی باز می‌گردد یا به تداخل‌ها و محدودیت‌هایی که پیشبرد برنامه‌های این مراکز را دشوار نموده است و یا آنکه برای به ثمر نشستن چنین طرح‌هایی صبر و حوصله بیشتری نیاز است. آنچه اما نگارش این یادداشت کوتاه را واجب می‌نماید وظیفه‌ای دینی ای است که ما در قبال این نظام بزرگ و ارزشمند بر عهده داریم و مایلیم برای دوستان خود برخی از دلایل این ناکامی‌ها را به طور خلاصه برشماریم تا آن دسته از عزیزانی که در این فضا دچار سردرگمی و ابهام شده‌اند بتوانند با مدیریت مسیر زندگی خویش تا زمانی که اصلاحات اصولی و پایداری در فضای فعلی آموزشی جریان یابد به بهترین نحو ممکن پیشرفت نمایند.
